Μεταφορά με ασθενοφόρο

Η βασική ανάγκη για μεταφορά με ασθενοφόρο προκύπτει σε μια έκτακτη και επείγουσα ανάγκη του ατόμου, όπου χρειάζεται να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες ή να εκτιμηθεί άμεσα η υγεία του. Η μεταφορά του ασθενή προς το νοσοκομείο ή την κλινική είναι απαραίτητο να γίνει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ασφάλεια. Στο ασθενοφόρο υπάρχει ειδικευμένο προσωπικό και όλος ο απαραίτητος ιατρικός και τεχνολογικός εξοπλισμός προκειμένου να εξασφαλιστεί ο έλεγχος των αεραγωγών, η ακινητοποίηση και η χορήγηση υγρών στον ασθενή.

Αν αισθανθείτε ξαφνική ή ραγδαία επιδείνωση ή αλλαγή στην κατάσταση της υγείας σας, απευθυνθείτε άμεσα στο θεράποντα ιατρό σας ή καλείτε απευθείας το ΕΚΑΒ.

 

περισσότερα...

Διαδερμική τραχειοστομία

Η διαδερμική τραχειοστομία αφορά μια παράκαμψη του στόματος και του λάρυγγα με τεχνητό τρόπο, προκειμένου το άτομο να αναπνέει απευθείας από την οπή που προκαλείται. Πρόκειται για μια καθιερωμένη τεχνική ως μια βασική μέθοδο για θεραπεία και υποστήριξη των βαρέων πασχόντων που νοσηλεύονται σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Είναι μια ασφαλής, γρήγορη και απλή μέθοδος για τον έλεγχο του αεραγωγού με χαμηλά ποσοστά επιπλοκών.

Σε ποιες περιπτώσεις πραγματοποιείται η διαδερμική τραχειοστομία;

Η διαδερμική τραχειοστομία μπορεί να είναι προσωρινή ή μόνιμη. Αν τα αίτια που οδήγησαν στην εφαρμογή της αποκατασταθούν, τότε δεν υπάρχει λόγος συνέχισής της. Η τοποθέτηση μπορεί να γίνει έπειτα από επείγουσα ανάγκη ή προγραμματισμένα. Η τεχνική αυτή εφαρμόζεται σε ειδικές περιπτώσεις. Αυτές είναι:

  • Σε καλοήθης και κακοήθης όγκους
  • Όταν το άτομο δεν μπορεί να βήξει προκειμένου να αποβάλλει τις εκκρίσεις από τη φυσιολογική οδό από το στόμα
  • Όταν υπάρχουν τραύματα και παρουσία ξένων σωμάτων
  • Στην ύπαρξη αλλεργικών αντιδράσεων ή φλεγμονών, οι οποίες προκαλούν δύσπνοια και οίδημα στην αναπνευστική οδό
  • Σε παράλυση και των δύο φωνητικών χορδών

Γενικά η διαδερμική τραχειοστομία χρειάζεται ειδική φροντίδα και περιποίηση, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν τυχόν επιπλοκές και να είναι αποτελεσματική. Για το λόγο αυτό επιτάσσεται αλλαγή του τραχειοσωλήνα ανά τακτά χρονικά διαστήματα και καθημερινές αναρροφήσεις. Επίσης, είναι σημαντικό η σίτιση του ατόμου να γίνεται σε καθιστή θέση παραμένοντας στη θέση αυτή για τουλάχιστον μία ώρα.

Φυσικά -για ακόμη μια φορά- η καλή επικοινωνία και σχέση με το γιατρό είναι απαραίτητη, ο οποίος είναι ο πλέον αρμόδιος να σας ενημερώσει και να σας εκπαιδεύσει σε μια ποιοτική φροντίδα.

 

περισσότερα...

Τοποθέτηση κεντρικού φλεβικού καθετήρα

Η τοποθέτηση του κεντρικού φλεβικού καθετήρα (ΚΦΚ) αποτελεί σχεδόν αναπόφευκτο κομμάτι στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, αλλά και σε κατ’ οίκον ασθενείς που χρήζουν φλεβική πρόσβαση για τη χορήγηση της φαρμακευτικής τους αγωγής ή αίματος, σε περιπτώσεις παρεντερικής διατροφής και σε αιμοληψίες. Γενικώς η ύπαρξη του ΚΦΚ εξυπηρετεί διάφορες νοσηλευτικές, διαγνωστικές και θεραπευτικές ιατρικές πράξεις. Ωστόσο αν και η χρήση του πολλές φορές είναι αναγκαία και σωτήρια για τον ασθενή, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή καθώς υπάρχουν πιθανότητες να εμφανιστούν ορισμένες επιπλοκές όπως λοιμώξεις και θρομβώσεις. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό ο ειδικός που θα εφαρμόσει την τοποθέτηση να λαμβάνει σοβαρά υπόψιν του συγκεκριμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα προκειμένου να υπάρχει ασφάλεια αλλά και να μειώνεται η πιθανότητα τυχόν επιπλοκών.

περισσότερα...

Συμβουλευτικές παρεμβάσεις

Ο Πνευμονολόγος διαχειρίζεται ένα από τα πιο σημαντικά και ζωτικά συστήματα του οργανισμού, αυτό του αναπνευστικού. Στην ουσία σχετίζεται με αυτό που μας δίνει ζωή και δεν είναι άλλο από το οξυγόνο. Όπως πολύ απλά αναφέρει η γνωστή ρήση «Αναπνέω, άρα ζω και υπάρχω». Επομένως, ό,τι δυσκολεύει ή δυσχεραίνει τη σωστή μας αναπνοή, χρειάζεται το άτομο να το διαχειριστεί και να το αντιμετωπίσει μαζί με τον πνευμονολόγο. Ωστόσο πέρα από το κομμάτι της ιατρικής πράξης, ο πνευμονολόγος χρειάζεται να παρέχει στο άτομο την κατάλληλη συμβουλευτική υποστήριξη. Δεν αρκεί μόνο η αντιμετώπιση μέσω φαρμακευτικής αγωγής ή παρέμβασης, αλλά σημαντικό κομμάτι σχεδόν σε κάθε παθολογία διαδραματίζει ο τρόπος ζωής και οι συνήθειες του ατόμου. Ο γιατρός χρειάζεται να εξηγήσει με τρόπο απλό και κατανοητό ποια είναι η αιτία της κατάστασης της υγείας του πελάτη του και με ποιους τρόπους μπορεί να τη βελτιώσει, αν επιθυμεί να έχει μια καλύτερη πρόγνωση και ποιότητα ζωής. Τέλος, ο γιατρός σε κάποιες κρίσιμες και δύσκολες καταστάσεις καλείται να παρέχει ανακουφιστική και παρηγορητική υποστήριξη τόσο προς το άτομο που νοσεί, όσο και προς την οικογένειά του όταν εκείνοι το έχουν ανάγκη.

Ο γιατρός χρειάζεται να ασκεί την ιατρική και επιστημονική του ιδιότητα με ενσυναίσθηση, την ικανότητα δηλαδή να συναισθάνεται τον ασθενή του, να αντιλαμβάνεσαι την κατάστασή του και να μπορεί να τον συμπαραστέκεται. Άλλωστε με αυτόν τον τρόπο εδραιώνεται και η «θεραπευτική συμμαχία» με τον ασθενή, η οποία στη συνέχεια ενισχύει και το θεραπευτικό αποτέλεσμα.

 

περισσότερα...

Νοσηλεία σε ΜΕΘ

Οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) αποτελούν το ειδικό τμήμα ενός Νοσοκομείου ή μιας Κλινικής, στο οποίο παρέχονται υπηρεσίες Επείγουσας και Εντατικής Ιατρικής. Η ΜΕΘ εξυπηρετεί τις ανάγκες των ασθενών που η ζωή τους βρίσκεται σε κίνδυνο ή βρίσκονται σε μια οξεία και επικίνδυνη κατάσταση. Μια ΜΕΘ είναι πλήρως εξοπλισμένη από όλο τον απαραίτητο ιατρικό εξοπλισμό, προκειμένου να μπορέσουν να ανταποκριθούν άμεσα στις επείγουσες ανάγκες του ασθενή. Ένα από τα σημαντικά ζητήματα στη ΜΕΘ είναι η αντιμετώπιση, ο έλεγχος και η διαχείριση του αναπνευστικού συστήματος. Για το λόγο αυτό η παρουσία του πνευμονολόγου είναι ζωτικής σημασίας.

Η παρακολούθηση ενός ασθενή στη ΜΕΘ από τον πνευμονολόγο προϋποθέτει τον έλεγχο της συχνότητας και του τύπου των αναπνοών, τον κορεσμό του αρτηριακού αίματος σε οξυγόνο, το εκπνεόμενο CO2, τα αέρια του αρτηριακού αίματος και τον έλεγχο του αναπνευστήρα (μηχανικό αερισμό).

Ο κ. Χαβούζης Νικόλαος έχοντας την ειδικότητα του Εντατικολόγου – Πνευμονολόγου συνεργάζεται με κλινικές αναλαμβάνοντας υπεύθυνα την παρακολούθηση των ατόμων που χρήζουν νοσηλεία σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

 

περισσότερα...

Παρακολούθηση ασθενών σε μηχανικό αερισμό (αναπνευστήρα)

Ο μηχανικός αερισμός αφορά την υποστήριξη της αναπνοής του ανθρώπου με μηχανικό τρόπο, που εκπονείται με τη χρήση αναπνευστήρα. Ουσιαστικά ο μηχανικός αερισμός ποικίλει ανάλογα με τις ανάγκες που χρήζει ο ασθενής, από την υποστήριξη κατά τη διάρκεια ενός χειρουργείου και τη μετεγχειρητική υποστήριξη μέχρι τη μακροχρόνια υποστήριξη. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο μηχανικός αερισμός παρέχει τον απαραίτητο αερισμό, με ένα απόλυτα ελεγχόμενο τρόπο, και παρέχει ουσιαστική υποστήριξη ή διευκόλυνση της αυτόματης αναπνοής.

Συνήθως σε μηχανικό αερισμό θα υποβληθούν άτομα τα οποία βρίσκονται σε καταστολή ή σε μυϊκή παράλυση όπως συμβαίνει κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων ή όταν  δεν επιτελούνται αναπνευστικές προσπάθειες από το ίδιο το άτομο. Επίσης σε περιπτώσεις που το άτομο βρίσκεται σε φαρμακευτική καταστολή, όταν δεν υπάρχει συνεργασία μεταξύ του ασθενούς και του αναπνευστήρα ή όταν απαιτείται  πλήρης αποφόρτιση των αναπνευστικών μυών. Επομένως, για την εφαρμογή  του μηχανισμού αερισμού κρίνεται απαραίτητη η συμβολή του πνευμονολόγου, καθώς και η συνεχής παρακολούθηση των ασθενών που τελούν υπό μηχανικό αερισμό.

 

περισσότερα...

Επαγγελματικά νοσήματα

Υπάρχουν κάποιες πνευμονικές ασθένειες, οι οποίες σχετίζονται με τον χώρο εργασίας. Ουσιαστικά αποτελούν παθήσεις, οι οποίες έχουν προκληθεί ή επιδεινωθεί από τα υλικά στα οποία εκτίθεται ένα άτομο στο χώρο εργασίας του.
Τα επαγγελματικά νοσήματα μπορούν να εκδηλωθούν άμεσα μόλις το άτομο επισκεφθεί τη δουλειά του (ονομαζόμενο ως «πυρετός της Δευτέρας») ή μπορεί να εκδηλωθούν σε άτομα που πλέον δεν εργάζονται λόγω συνταξιοδότησης ή απομάκρυνσης από το συγκεκριμένο χώρο, ωστόσο η ασθένειά τους οφείλεται στην προηγούμενη επαγγελματική τους απασχόληση.

Οι ουσίες στις οποίες μπορεί να εκτεθεί κάποιος στο εργασιακό περιβάλλον και να είναι επιβλαβείς είναι οι οργανικές, οι οποίες περιέχονται στα άλευρα, το βαμβάκι, το σιτάρι, τα περιττώματα ζώων και πουλιών ή οι ανόργανες όπως τα ορυκτά μέταλλα (αμίαντος), τα βαρέα μέταλλα (κοβάλτιο), οι συνθετικές χημικές ουσίες, οι βαφές κ.ά.

Τα επαγγελματικά νοσήματα που μπορεί να εμφανίσει κάποιος σχετίζονται με το άσθμα, τη χρόνια βρογχίτιδα, τη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, τα εγκαύματα από εισπνοή ερεθιστικών ουσιών, τις διάμεσες πνευμονοπάθειες – πνευμονοκονιώσεις, τη φυματίωση, τη νόσο των  λεγεωνάριων, τιςκακοήθειες του πνεύμονα και το μεσοθηλίωμα (κακοήθεια υπεζωκότα).

Για την πρόληψη από τα επαγγελματικά νοσήματα και για ένα ποιοτικότερο εργασιακό περιβάλλον είναι σημαντικό να αλλάξει η κατάσταση της έκθεσης στην αιτία. Πλέον υπάρχουν διάφορα νομικά πλαίσια στην Ευρώπη προκειμένου να βοηθήσουν στην προστασία των εργαζομένων από επιβλαβείς επιδράσεις του περιβάλλοντος εργασίας. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει πρότυπα έκθεσης για να καθορίσει το επίπεδο ασφάλειας των ρύπων σύμφωνα με το οποίο δεν αναμένονται σημαντικοί κίνδυνοι για την υγεία.

 

περισσότερα...

Νευρομυϊκά νοσήματα

Οι νευρομυϊκές παθήσεις αναφέρονται σε μια μεγάλη ετερογενή ομάδα νοσημάτων που προσβάλλουν το μυϊκό και νευρικό σύστημα. Συνήθως τα αίτια εμφάνισής τους σχετίζονται με γενετικό, μεταβολικό ή φλεγμονώδες υπόβαθρο. Στην ιατρική βιβλιογραφία καταγράφονται πάνω από 100 διαφορετικές μορφές. Μερικές από αυτές είναι η νόσος του Parkinson, η σκλήρυνση κατά πλάκας, οι πολυνευροπάθειες, οι μυασθένεις (πχ. τύπου Gravis), η νόσος του κινητικού νευρώνα κ.ά.

Τα συμπτώματα που εμφανίζουν τα νευρομυϊκά νοσήματα ποικίλλουν ανάλογα με τη διάγνωση και το βαθμό σοβαρότητας έχοντας μια προοδευτική επιδείνωση. Στις περισσότερες των περιπτώσεων αν και μπορεί να παρουσιάζονται διαφορετικά νοσολογικά συμπτώματα, ωστόσο έχουν σε μεγάλο βαθμό την ίδια κατάληξη. Στα νευρομυϊκά νοσήματα επηρεάζεται και το αναπνευστικό σύστημα. Αυτό έχει ως συνέπεια να εμφανίζεται αδυναμία των μυών της αναπνοής, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται ή να μεταβάλλεται ο έλεγχος της αναπνοής, να προκαλείται αναπνευστική δυσχέρεια και γενικότερα να υπάρχει περιορισμός της πνευμονικής λειτουργίας.

 

περισσότερα...

Πνευμονική υπέρταση

Με τον ιατρικό όρο Πνευμονική Υπέρταση χαρακτηρίζεται η αυξημένη πίεση στα αιμοφόρα αγγεία που προσλαμβάνουν το οξυγόνο από τους πνεύμονες. Η αύξηση της αρτηριακής πίεσης καταπονεί την καρδιά, και τελικώς προκαλεί διακοπή της λειτουργίας στη δεξιά της πλευρά. Η Πνευμονική Αρτηριακή Υπέρταση (ΠΑΥ) διακρίνεται σε διάφορες μορφές, διαφορετικής αιτιολογίας αλλά ωστόσο με ίδια συμπτώματα, ιστοπαθολογικά ευρήματα και σε ορισμένες περιπτώσεις με όμοια ανταπόκριση στη θεραπεία. Πρόκειται για μια σπάνια, προοδευτική και αρκετά σοβαρή νόσο. Δυστυχώς μέχρι και σήμερα δεν έχει βρεθεί θεραπεία, ωστόσο υπάρχουν αρκετές θεραπευτικές αγωγές, οι οποίες στοχεύουν να ωφελήσουν τα άτομα με την πάθηση αυτή και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι και αιτίες που προκαλούν την πνευμονική υπέρταση. Μεταξύ αυτών είναι i) η ιδιοπαθής πνευμονική υπέρταση για την οποία δεν υπάρχει κάποια αναγνωρίσιμη αιτία και η οποία ευθύνεται για το 40% περίπου των περιπτώσεων, ii) η οικογενής ή κληρονομική μορφή η οποία ευθύνεται για το 6% των περιπτώσεων και προκαλείται από πρόβλημα σε γονίδιο που είναι κληρονομικό και iii) οι περιπτώσεις που σχετίζονται με νοσήματα.

Ποια είναι τα συμπτώματα της πνευμονικής υπέρτασης;

Υπάρχει δυσκολία στην αναγνώριση και διάγνωση της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης ειδικά σε πρώιμο στάδιο, καθώς τα συμπτώματά της είναι παρόμοια με άλλα καρδιακά και πνευμονικά νοσήματα. Ένα πρώτο και βασικό σύμπτωμα είναι η δύσπνοια, ειδικά κατά την άσκηση. Άλλα συμπτώματα που ενδεχομένως να προκύψουν με την επιδείνωση της νόσου είναι: οίδημα (πρήξιμο) στους αστραγάλους ή στα πόδια, εύκολη κόπωση, ζάλη, λιποθυμικό επεισόδιο, ταχύς ή ακανόνιστος παλμός, βήχας, στηθάγχη.

Υπάρχει θεραπεία;

Αν και η πνευμονική υπέρταση είναι μια προοδευτικά επιδεινούμενη νόσος, τα τελευταία χρόνια υπήρξε σημαντική βελτίωση στην αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής αγωγής. Στόχος των περισσότερων φαρμακευτικών αγωγών είναι η διακοπή ή η μείωση των διαδικασιών που αποφράσσουν τις πνευμονικές αρτηρίες και προκαλούν αύξηση της πίεσης. Συνήθως η αγωγή σχετίζεται με αντιπηκτικά, αναστολείς διαύλων ασβεστίου, προστακυκλίνη, ανταγωνιστές υποδοχέων ενδοθηλίνης και αναστολείς φωσφοδιεστεράσης 5. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική και κάθε οργανισμός λειτουργεί και αντιδρά με διαφορετικό τρόπο. Επομένως το θεραπευτικό πρωτόκολλο που θα ακολουθήσει ο ειδικός βασίζεται σε μια εξατομικευμένη προσέγγιση. Απώτερος σκοπός είναι η καλή πρόγνωση της νόσου και η βελτίωση της ποιότητας ζωής του ατόμου. Σε σπάνιες περιπτώσεις που η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να μην έχει αποτέλεσμα, μπορεί να χρειαστεί μεταμόσχευση πνεύμονα.

περισσότερα...

Πνευμονικές αγγειακές παθήσεις

Στις πνευμονικές αγγειακές παθήσεις διακρίνονται δύο τύποι: η πνευμονική εμβολή και η πνευμονική υπέρταση. Ως πνευμονική εμβολή ορίζεται η κατάσταση που προκύπτει λόγω θρόμβων αίματος, οι οποίοι εμποδίζουν τμήματα των αρτηριών στους πνεύμονες και συχνά έπειτα από θρόμβωση στις φλέβες του ποδιού ή σε άλλο σημείο του σώματος. Ως πνευμονική υπέρταση ορίζεται η κατάσταση που προκαλείται λόγω της υψηλής αρτηριακής πίεσης στις πνευμονικές αρτηρίες, οι οποίες μεταφέρουν το αίμα από την καρδιά στους πνεύμονες. Η πνευμονική υπέρταση μπορεί να προκαλέσει βλάβη στο δεξιό μέρος της καρδιάς καθιστώντας το ανίκανο να κυκλοφορεί αποτελεσματικά το αίμα σε όλο το σώμα. Επίσης μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια, η οποία να αποβεί μοιραία για τη ζωή του ατόμου. Λόγω των διαφορετικών μορφών πνευμονικής υπέρτασης, έχει γίνει από τους ειδικούς ταξινόμηση σε πέντε κύριες ομάδες προκειμένου καθεμία να αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Επομένως υπάρχει η πνευμονική αρτηριακή υπέρταση που οφείλεται σε διάφορες αιτίες, η πννευμονική υπέρταση λόγω αριστερής καρδιακής ανεπάρκειας, η πνευμονική υπέρταση λόγω πνευμονικών παθήσεων ή έλλειψης οξυγόνου (υποξία), η χρόνια θρομβοεμβολική πνευμονική υπέρταση και η πνευμονική υπέρταση με ασαφή αιτία ή διάφορα συμπτώματα πρόκλησης.

Ποια είναι τα συμπτώματα της πνευμονικής εμβολής και της πνευμονικής υπέρτασης;

Τα άτομα με πνευμονική εμβολή μπορεί να εμφανίσουν οποιοδήποτε σύμπτωμα από τα ακόλουθα: δύσπνοια, στηθάγχη, βήχα, βήχα με παρουσία αίματος, πυρετό, ταχυκαρδία, ταχύπνοια, λιποθυμική τάση. Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων με πνευμονική εμβολή που ενδέχεται να μην εμφανίσουν κάποιο σύμπτωμα. Γενικά η πνευμονική εμβολή είναι δύσκολη στη διάγνωσή της και οι ειδικοί βασίζονται στον εντοπισμό των συμπτωμάτων και στην εξέταση του ιατρικού ιστορικού του ατόμου συμπληρωματικά με άλλες εξετάσεις όπως η ακτινογραφία θώρακος ή ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα.

Στην περίπτωση της πνευμονικής υπέρτασης, τα συμπτώματα μπορεί να είναι η δύσπνοια,  η έντονη κόπωση, η μειωμένη ικανότητα για άσκηση, η στηθάγχη, η βραχνάδα και ο βήχας με παρουσία αίματος. Επίσης η πνευμονική υπέρταση είναι δύσκολο να διαγνωστεί εγκαίρως, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις τα άτομα εμφανίζουν λίγα συμπτώματα ή και καθόλου. Επομένως οι ειδικοί βασίζονται σε ανάλυση των όποιων συμπτωμάτων και παράλληλα εξετάζουν και άλλους παράγοντες, όπως η ηλικία και οι υφιστάμενες συνθήκες.

Ποιες είναι οι κύριες αιτίες εμφάνισης της πνευμονικής εμβολής και της πνευμονικής υπέρτασης;

Η κυριότερη αιτία εμφάνισης της πνευμονικής εμβολής προκύπτει συνήθως ως αποτέλεσμα θρόμβου αίματος στα πόδια ή την πύελο. Υπάρχουν ορισμένες ομάδες ατόμων, οι οποίες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης θρόμβων αίματος όπως οι ηλικιωμένοι, τα άτομα που έχουν υποβληθεί σε ιατρική ή χειρουργική επέμβαση και παρέμειναν κλινήρεις για μεγάλες χρονικές περιόδους, τα άτομα με προηγούμενο ιστορικό θρόμβων αίματος και όσοι λαμβάνουν ορμονοθεραπεία και από του στόματος αντισυλληπτική θεραπεία.

Όσον αφορά την εμφάνισης πνευμονικής υπέρτασης οι παράγοντες μπορεί να ποικίλουν λόγω των διαφορετικών μορφών. Ωστόσο οι κύριες αιτίες σχετίζονται με τα γονίδια ενός ατόμου ή άλλες υπάρχουσες νόσους. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να μην υπάρχει κάποια σαφής αιτιολογία και τότε να χαρακτηρίζεται ως ιδιοπαθής.

Υπάρχει θεραπεία;

Για την αντιμετώπιση και τη θεραπεία της πνευμονικής εμβολής μπορεί να γίνει σύσταση για αντιπηκτική αγωγή. Επίσης μπορεί να παρασχεθεί συμπληρωματικό οξυγόνο σε άτομα που δυσκολεύονται να αναπνεύσουν. Για τα άτομα που παρουσιάζουν επίμονη καρδιακή ανεπάρκεια και υψηλό κίνδυνο για εμφάνιση πνευμονικής εμβολής συνήθως προτείνεται θρομβολυτική αγωγή, η οποία διαλύει τους θρόμβους στις πνευμονικές αρτηρίες. Στις περιπτώσεις που δεν έχει αποτελεσματικότητα η φαρμακευτική αγωγή, τότε ως εναλλακτική επιλογή μπορεί να είναι η χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση του θρόμβου.

Για την αντιμετώπιση και τη θεραπεία της πνευμονικής υπέρτασης δεν υπάρχει ακόμη γνωστή θεραπεία. Ωστόσο η φαρμακευτική αγωγή που συνήθως ενδείκνυται είναι η αντιπηκτική αγωγή ή συμπλήρωμα οξυγόνου. Σημαντικό για την κατάλληλη αντιμετώπιση της νόσου είναι να διευκρινιστεί ο τύπος της πνευμονικής υπέρτασης, ώστε να διαμορφωθεί αντίστοιχα και η κατάλληλη θεραπεία. Τα άτομα με πνευμονική αρτηριακή υπέρταση μπορούν να υποβληθούν σε συγκεκριμένες θεραπείες, γνωστές ως προστακυκλίνες, ανταγωνιστές υποδοχέα ενδοθηλίνης ή αναστολείς φωσφοδιεστεράσης τύπου 5. Όταν η πνευμονική υπέρταση οφείλεται σε χρόνια θρομβοεμβολική πάθηση, τότε ως θεραπεία συνίσταται η χειρουργική επέμβαση (πνευμονική ενδαρτηρεκτομή) η οποία εξαλείφει το θρόμβο και το υλικό ουλής στα αιμοφόρα αγγεία (αρτηρίες) των πνευμόνων. Όταν η πνευμονική υπέρταση συνδέεται με μακροχρόνιες καρδιακές ή πνευμονικές παθήσεις, τότε συνιστάται θεραπεία της υποκείμενης νόσου. Τέλος, σε σοβαρές περιπτώσεις η μεταμόσχευση πνεύμονα φαίνεται να αποτελεί επιλογή.

 

περισσότερα...