Η οξυγονοθεραπεία αφορά τη θεραπεία που στοχεύει στην αύξηση του οξυγόνου στον οργανισμό προκειμένου να υπάρχει συνεχής παροχή ιατρικού οξυγόνου μέσω της ρινικής διάταξης ή μάσκας. Η θεραπεία αυτή συστήνεται σε άτομα, τα οποία δεν μπορούν να προσλάβουν με φυσιολογικό τρόπο το οξυγόνο που απαιτείται από τον οργανισμό. Οι περιπτώσεις αυτές συνήθως σχετίζονται με πνευμονικές παθήσεις όπως η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), η Πνευμονική Ίνωση και Υπέρταση καθώς και η Καρδιακή Ανεπάρκεια. Η οξυγονοθεραπεία γίνεται μέσω ορισμένων βασικών μηχανημάτων και σε αρκετές περιπτώσεις πραγματοποιείται κατ’ οίκον. Οι συσκευές που χρησιμοποιούνται συνήθως είναι οι συμπυκνωτές οξυγόνου, οι φιάλες οξυγόνου, οι νεφελοποιητές και τα οξύμετρα. Διάφορες μελέτες έχουν υπογραμμίσει τα οφέλη από την οξυγονοθεραπεία όσον αφορά τη μείωση της πίεσης, τη βελτίωση της αντοχής στην άσκηση καθώς και την ποιότητα ζωής. Παράλληλα απαλλάσσει από χρόνιες και ολονύχτιες υποξαιμίες, μειώνει τον αυξημένο αιματοκρίτη και την πνευμονική αγγειακή πίεση, μειώνει την εξέλιξη της πνευμονικής υπέρτασης, βελτιώνει τη λειτουργία του εγκεφάλου και αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης.

Ο πνευμονολόγος είναι ειδικός για να κρίνει έπειτα από την κλινική εκτίμηση, αν ο εξεταζόμενος χρήζει οξυγονοθεραπεία. Στη συνέχεια μπορεί να εκδώσει γνωματεύσεις για τη χορήγηση συμπυκνωτή οξυγόνου ή την παροχή υγρού οξυγόνου στο σπίτι μέσω των ασφαλιστικών ταμείων. Στην ιατρική γνωμάτευση αναγράφεται η πάθηση και η ανάγκη οξυγονοθεραπείας, το χρονικό διάστημα που χρήζει θεραπείας, η μηνιαία απαιτούμενη ποσότητα στην περίπτωση χρήσης αερίου οξυγόνου και αναφέρονται οι μετρήσεις αερίων αίματος ή το αποτέλεσμα της οξυμετρίας.