Πνευμονική ίνωση χαρακτηρίζεται μια χρόνια νόσος του πνεύμονα, κατά την οποία ο πνεύμονας αντικαθίσταται με ινώδη ιστό και καταλήγει προοδευτικά στην ουλοποίησή του. Η πιο συχνή μορφή πνευμονικής ίνωσης είναι η ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση. Οι παράγοντες που μπορεί να συντελέσουν στην εμφάνιση της πνευμονικής ίνωσης σχετίζονται με την επίδραση κάποιων περιβαλλοντικών παραγόντων (εισπνοή ερεθιστικών αερίων), τη λήψη ορισμένων φαρμάκων ή της προσβολής του πνεύμονα στο πλαίσιο νοσήματος που προσβάλλει και άλλα συστήματα του οργανισμού (αρθρώσεις, γαστρεντερικό, δέρμα κ.ά.) και το κάπνισμα. Δυστυχώς η πρόγνωση της νόσου δεν είναι καλή, καθώς τα άτομα με πνευμονική ίνωση καταλήγουν είτε από την ίδια τη νόσο (αναπνευστική ανεπάρκεια) είτε από επιπλοκές της (πνευμονική υπέρταση, μικροβιακές λοιμώξεις, καρκίνος πνεύμονα).

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Λόγω της νόσου προκαλείται υποξυγοναιμία, η οποία προοδευτικά επιφέρει επιδεινούμενη δύσπνοια. Συγκεκριμένα η δύσπνοια αρχικά εμφανίζεται κατά τις στιγμές κόπωσης (όταν το άτομο εκτελεί δραστηριότητες) και στη συνέχεια κατά τις στιγμές ηρεμίας (όταν ξεκουράζεται). Επίσης, ένα άλλο σύμπτωμα είναι η ύπαρξη ενός χρόνιος ξηρού (χωρίς φλέγματα) βήχα. Σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρείται πληκτροδακτυλία (ανώδυνη διόγκωση στην επονομαζόμενη κοίτη των νυχιών στα δάκτυλα, τα οποία μοιάζουν με πλήκτρα τυμπάνου), καθώς και απώλεια βάρους, ανορεξία και αδυναμία.

Υπάρχει θεραπεία;

Όπως αναφέρθηκε, πρόκειται για μια προοδευτικά επιδεινούμενη και μη αναστρέψιμη νόσο. Η συμβατική θεραπεία που ακολουθείται για την αντιμετώπιση της πνευμονικής ίνωσης συμπεριλαμβάνει συνδυασμό κορτικοστεροειδών, αντιοξειδωτικών (Ν-ακετυλοκυστεΐνη) ανοσοκατασταλτικών και ανοσοτροποποιητικών φαρμάκων, χωρίς ωστόσο να επιφέρει ιδιαίτερα ικανοποιητικά αποτελέσματα. Η θεραπεία που κρίνεται αποτελεσματική και έχει αποδείξει ότι παρατείνει την επιβίωση (μέση επιβίωση σήμερα 5 χρόνια) των ασθενών, είναι η μεταμόσχευση πνεύμονα.